[fot. A. Dauksza-Wiśniewska]

Z wielkim smutkiem przyjęliśmy wiadomość, że w dniu 26 lipca 2007 roku odszedł od nas dr Wiesław Arkadiusz Kokociński, wieloletni kierownik Muzeum Przyrodniczego UMK.

Dr Kokociński urodził się 12 stycznia 1932 roku w Krotoszynie Wlkp. Pochodził z rodziny urzędniczej o tradycjach patriotycznych. Maturę uzyskał
w Liceum Ogólnokształcącym prowadzonym przez Kongregację Księży Filipinów w Gostyniu Wielkopolskim.

W pierwszej połowie lat 50. studiował biologię, najpierw na Uniwersytecie Poznańskim (1950-1952) i na Wydziale Matematyczno-Przyrodniczym Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu. Pracę magisterską napisał u profesora Jana Prüffera.

W latach 1956-1965 był asystentem w Pracowni Entomologii Stosowanej u wspomnianego prof. Jana Prüffera, następnie adiunktem u prof. Izabelli Mikulskiej, po wcieleniu Pracowni do nowo powstałego Zakładu Zoologii Systematycznej. Absolwenci biologii mile wspominają prowadzone przez niego zajęcia.

Pracę doktorską obronił w 1965 roku. Promotorem jego doktoratu - "Studia biometryczne nad wzrostem kądziołków przędnych w rozwoju postembrionalnym pająka Agelena labrinthica (Clerck)" - była profesor Izabella Mikulska.

14 listopada 1973 roku zostało powołane Muzeum Przyrodnicze UMK, dzięki intensywnym staraniom prof. Mikulskiej i prof. Józefa Mikulskiego oraz poparciu ówczesnego rektora, prof. Witolda Łukaszewicza. Rektor powierzył opiekę nad tą jednostką dr. W. Kokocińskiemu, który kierował nią do maja 1997 roku, kiedy przeszedł na emeryturę. Muzeum stworzył od podstaw; dzięki jego zaangażowaniu, żmudnej, pełnej poświęcenia pracy i głębokiej wiedzy przyrodniczej, budziło ono zachwyt i uznanie zwiedzających, stając się wizytówką nie tylko Wydziału, ale i Uczelni.

Początki były trudne. Właściwie poza źle zaprojektowanymi pomieszczeniami (zbyt wiele okien) nie było nic, nawet podłogi. Trzeba było włożyć wiele żmudnej pracy, aby można było wystawić pierwsze eksponaty. Do obsługi, zamiast planowanych 6 etatów, przyznano 3 - dwa specjalisty i jeden woźnej. Kierownik wraz z mgr. Krystynem Górskim i woźną Benedyktą Piórkowską osobiście budowali gabloty, wykonywali napisy, naprawiali i konserwowali okazy, często mocno nadgryzione przez ząb czasu, i nie tylko.

Pierwsza kolekcja, jaką dr Kokociński przygotował z mgr. Górskim, to kolekcja 12 tysięcy motyli prof. Jana Prüffera, którą trzeba było uporządkować, poddać zabiegom konserwatorskim, częściowo oznaczyć i skatalogować.

Pierwszych eksponatów dostarczyły zakłady naukowe Instytutu Biologii. Później były dary z różnych szkół i od osób prywatnych. Dr Kokociński szczególnie ciepło wspominał panią Marciniak, nauczycielkę z Grudziądza, i Michała Golińskiego, kapitana żeglugi wielkiej, którzy nie szczędząc czasu i często własnych pieniędzy, zwozili różne okazy. Dzięki nim placówka posiada wiele bardzo cennych i rzadkich eksponatów.

W 1977 roku Muzeum Przyrodnicze UMK sprawowało patronat nad rejsem naukowym Bałtyckiego Centrum Wyszkolenia Morskiego w Gdyni, w którym uczestniczył Wiesław, jako II oficer i naukowiec. Opracował program naukowy rejsu, dotyczący fauny litoralu ujść rzek i stoków Bałtyku.

W okresie 1978-1979 prowadził zajęcia dla studentów z zakresu gromadzenia zbiorów, preparowania i konserwowania zbiorów przyrodniczych.

W latach jego działalności urządzono około 20 wystaw o różnorodnej tematyce przyrodniczej.

Całe swoje życie zawodowe związał z Wydziałem Biologii i Nauk o Ziemi UMK. Niezwykły człowiek, tytan pracy, o szerokich zainteresowaniach. Jako asystent, brał czynny udział w spotkaniach towarzyskich na Wydziale, ubarwiając je wykonanymi własnoręcznie pomysłowymi dekoracjami, których wiele projektów przetrwało do dziś, np. słynny "Wonny domek", czyli Instytut Biologii przy ul. Sienkiewicza. Jest także autorem wielu ciekawych karykatur pracowników Wydziału.

Lubił podróże, szczególnie żeglowanie. Godzinami mógł o nich opowiadać, i to z jednakową pasją o rejsie po Jezioraku, jak i po Atlantyku, a że miał wyjątkowy dar przekazywania w niezwykle barwny sposób informacji, słuchało się go z wielką przyjemnością.

Żywo interesował się naszym uniwersytetem, zwłaszcza jego historią, chętnie dzielił się informacjami z wydarzeń, w jakich uczestniczył.

W latach 1980-1986 był wykładowcą zoologii i ekologii na uniwersytecie w S?tif (Algieria) oraz na studiach podyplomowych w S?tif i Tlemcen. Równie? ten okres wykorzystał na stworzenie dużej kolekcji algierskiej (znajduje się w Muzeum) - głównie składającej się z bezkręgowców: skorpionów i innych pajęczaków, owadów charakterystycznych dla terenów pustynnych, a także roślinności sucholubnej z Sahary i Wyżyny Szotów oraz z gór Atlas. Warto dodać, że będąc w Algierii, udało mu się złowić jednego z największych chrząszczy drapieżnych biegaczowatych Anthia venator, który jest endemitem saharyjskim i do tego tam bardzo rzadkim.

Był członkiem Toruńskiego Towarzystwa Naukowego, Polskiego Towarzystwa Entomologicznego, Centre International de Documentation Arachnologique (CIDA) w Paryżu. W Polskim Towarzystwie Zoologicznym w latach 1976-1979 był przewodniczącym Oddziału Toruńskiego.

Na ubiegłorocznym Zjeździe Absolwentów został mu wręczony list gratulacyjny z okazji uzyskania dyplomu magisterskiego przed 50 laty.

Pochowany został w grobie rodzinnym na Powązkach w Warszawie.